ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ

Αυτό θα είναι το φυλαχτάρι σου, Αρετούλα,
μου είπε η Γιαγιά μου, με το Αιγαίο στα μάτια της
και τον χρυσαφένιο κάμπο στα μαλλιά της.
Θα το κρατάς πάντα στον κόρφο σου, να με θυμάσαι.
Μα, γιαγιά Χρυσούλα, αυτό δεν είναι Τίμιο ξύλο,
μια ασήμαντη πετρούλα είναι!
Κι όμως! Είναι μετρητής τιμιότητας πολύτιμος.
Αυτός θα σου δείχνει το χρυσάφι
στις καρδιές των ανθρώπων.
Θα τον σέρνεις πάνω τους
και όταν βλέπεις να χρυσίζει,
θα τις αγκαλιάζεις.
Μακριά τους όμως, σαν η πέτρα χρώμα δεν αλλάξει.
Είναι η ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ, αλάνθαστος κριτής ανθρωπιάς.
Το κράτησα το φυλαχτάρι.
Λίγες οι φορές που χρύσισε η ράχη του.
Όμως κι αυτές πολύτιμες
σαν της Γιαγιάς μου την καρδιά.


*Με την λυδία λίθο γινόταν παλαιότερα η ανίχνευση της καθαρότητας του χρυσού.